Eκδήλωση διαμαρτυρίας Αμμοχωστιανών στο οδόφραγμα Στροβιλιών

Kαθιστική εκδήλωση διαμαρτυρίας πραγματοποιούν αυτή την ώρα στο οδόφραγμα Στροβιλιών, τα μέλη της ανεξάρτητης Κίνησης πολιτών «Αμμόχωστος επιστρέφω».
Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση με θέμα «Τουρισμός διαβατηρίου δεν είναι λύση»,  εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους στο αδιέξοδο που επικρατεί στο θέμα της Πόλης τους και γενικότερα στη λύση του Κυπριακού.
Αυτούσια η ανακοίνωση
Η Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών “ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ” δίνοντας συνέχεια στη Δράση της, διοργανώνει καθιστική εκδήλωση διαμαρτυρίας για το αδιέξοδο που επικρατεί στο θέμα της Πόλης μας και γενικότερα στη λύση του Κυπριακού προβλήματος, την Κυριακή 22 Απριλίου 2012, στο οδόφραγμα Στροβιλιών.
38 σχεδόν χρόνια μετά την βίαιη προσφυγοποίηση μας, εντείνουμε τη Δράση μας για Επιστροφή στις ρίζες μας και τη παράδοση της σκυτάλης του αγώνα μας στις νεότερες γενιές.  9 χρόνια μετά το άνοιγμα των τουριστικών οδοφραγμάτων και 1 χρόνο από τη ίδρυση της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών ‘Αμμόχωστος Επιστρέφω’, ενώνουμε τις φωνές μας για να απαιτήσουμε τα αυτονόητα.
Η εκδήλωση, ‘Τουρισμός Διαβατηρίου Δεν Είναι Λύση’, θα διεξαχθεί μπροστά στο οδόφραγμα Στροβιλιών στις 22 Απριλίου 2012 με ώρα έναρξης τις 10:00πμ.  Ο αρχικός χώρος συνάντησης θα είναι το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, πριν από το οδόφραγμα, και θα ακολουθήσει μικρή πορεία (300 μέτρα).  Στο οδόφραγμα θα τελεστεί Τρισάγιο και θα ακολουθήσει σιωπηρή καθιστική διαμαρτυρία.
Καλούμε όλους τους Δημότες των κατεχόμενων Δήμων Αμμοχώστου, Κερύνειας, Λύσης, Μόρφου, Λευκονοίκου, Λαπήθου, Κηθρέας, Καραβά, Ακανθούς, όπως επίσης και όλες τις κατεχόμενες κοινότητες, καθώς και όλους όσους πιστεύουν στην επιστροφή των κατεχόμενων εδαφών μας, αλλά και στο τερματισμό της σημερινής τουριστικής λύσης του Κυπριακού προβλήματος, όπως δώσουν το παρόν τους.  Αυτή θα είναι η συνέχεια της δραστικής προσπάθειας πολιτών για την Επιστροφή της Αμμοχώστου και των κατεχομένων εδαφών μας στους νόμιμους κατοίκους της.  Ήρθε ο καιρός και η ιδέα έχει ωριμάσει, εμείς οι απλοί πολίτες αυτού του τόπου να υψώσουμε τη φωνή μας και να απαιτήσουμε τα αυτονόητα.  Το οφείλουμε στους προγόνους μας, και στις γενιές που ακολουθούν.  Μαζί να χαράξουμε το δρόμο, μαζί να απαιτήσουμε την επιστροφή στη πόλη της Αμμοχώστου και των κατεχόμενων εδαφών μας.
ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΜΑΖΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ

Γιατί οι Σπαρτιάτες ήταν άτρωτοι στην μάχη

Το έτος 1961 ο Αμερικανός πυρηνικός φυσικός και καθηγητής μεταλλουργίας δρ. Λάιλ Μπόρστ…επισκέφθηκε την Σπάρτη επηρεασμένος από την ανδρεία των αρχαίων Σπαρτιατών αλλά και για να μελετήσει τα όπλα που χρησιμοποιούσε αυτός ο πολεμικός λαός της αρχαίας Ελλάδας.Ζήτησε λοιπόν από τους εκεί αρχαιολόγους να δει δείγματα οβολών από το Ηραίον ( ναό – θησαυροφυλάκιο της αρχαίας Σπάρτης) του 670 π.χ και αφού τα ανέλυσε απεφάνθη πως οι Σπαρτιάτες δεν είχαν απλώς σίδερο αλλά ατσάλι!!! Δηλαδή ένα κράμα σιδήρου και άνθρακα με περιεκτικότητα σε...
άνθρακα μεταξύ 0,2 και 0,8%.Κατά την δήλωση του στους New York Times, αυτό ισοδυναμούσε με την κατοχή ατομικής βόμβας για τα…μέτρα της εποχή. Αυτό εξηγεί επιστημονικά, πέρα από την αποδεδειγμένη ανδρεία που υπέδειξαν ο Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες του στη μάχη των Θερμοπυλών και πέρα από την επιλογή του τέλειου στρατηγικού σημείου της μάχης, το πώς 300 άνδρες αποδεκάτισαν έναν στρατό Περσών, Μήδων και Σακών που αριθμούσαν τις 50.000 πάνοπλων αδρών, συμπεριλαμβανομένων και των πλέων επίλεκτων ταγμάτων των Περσών των αθανάτων, πριν πέσουν όλοι από τα βέλη των τοξοτών μετά απ΄ την προδοσία του Εφιάλτη. Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται (και μέσα από την επιστήμη) το πόσο προηγμένη τεχνολογία διέθεταν οι αρχαίοι Έλληνες. Φανταστείτε τώρα με πόση ευκολία μπορούσαν τα ατσάλινα ξίφη των Σπαρτιατών να διαπεράσουν τις χάλκινες και σιδερένιες πανοπλίες των Περσών και ακόμα πόσο φόβο θα προκάλεσε στους Πέρσες το γεγονός πως στα δικά ξίφη τους οι Σπαρτιάτικές πανοπλίες έμεναν ανεπηρέαστες.

Ελληνική Κυπριακή διάλεκτος

 

Αρκαδοκυπριακή διάλεκτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Χάρτης των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων κατά την κλασική περίοδο. Με θαλασσί σημειώνεται η Αρκαδοκυπριακή

Ιστορία της Ελληνικής γλώσσας (βλ. επίσης Ελληνικό αλφάβητο)

Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.)

Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.)

Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.) Διάλεκτοι: Αιολική, Αρκαδοκυπριακή, Αττική-Ιωνική, Δωρική, Παμφυλιακή; Ομηρική. πιθανή διάλεκτος: Μακεδονική.

Ελληνιστική Κοινή (από περ. 300 π.Χ. ώς 300 μ.Χ. ή 600 μ.Χ.)

Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700-1700)

Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700) Δημοτική, Καθαρεύουσα Διάλεκτοι: Καππαδοκική, Κυπριακή, Κατωιταλική , Κρητική Ποντιακή, Τσακωνική, Ρωμανιώτικη

Η Αρκαδοκυπριακή διάλεκτος, αποκαλούμενη και νότια Αχαϊκή, είναι μία από τις διαλέκτους της αρχαίας ελληνικής, η οποία ομιλούνταν στην κεντρική Πελοπόννησο και στην Κύπρο. Οι ομοιότητές της με τη Μυκηναϊκή ελληνική, όπως την ξέρουμε από τις πινακίδες της Γραμμικής Β, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι απόγονός της. Η πρώιμη μορφή της, η Πρωτοαρκαδοκυπριακή, ήταν μάλλον η γλώσσα που ομιλούνταν από τους Αχαιούς στην Πελοπόννησο πριν την έλευση των Δωριέων, γι' αυτό και η Αρκαδοκυπριακή ονομάζεται και νότια Αχαϊκή. Η Πρωτοαρκαδοκυπριακή τοποθετείται περί το 1200 π.Χ. (υποθετικά) και εικάζεται ότι ήταν μια μορφή της μυκηναϊκής. Η εκδοχή αυτή στηρίζεται στην (καθ' όλα ρεαλιστική) υπόθεση, ότι η γλώσσα της Γραμμικής Β ήταν μια "τεχνητή" ή επίσημη γλώσσα των ανακτόρων, η οποία διέφερε από τη γλώσσα που μιλούσε ο λαός στις διάφορες περιοχές, όπου έχουν βρεθεί πινακίδες με Γραμμική Β.
Οι ομοιότητες Κυπριακής και Αρκαδικής διαλέκτου (ισόγλωσσα) μαρτυρούν ότι οι Αχαιοί είχαν αποικήσει και την Κύπρο. Στοιχεία για την αποίκηση αυτήν μας δίνει και ο Παυσανίας (Ἑλλάδος περιήγησις VIII 2), ο οποίος αναφέρει ότι μετά την καταστροφή της Τροίας οι Αρκάδες έπλευσαν στην Κύπρο και ίδρυσαν την Πάφο.

Ἀγαπήνωρ δὲ ὁ Ἀγκαίου τοῦ Λυκούργου μετὰ Ἔχεμον βασιλεύσας ἐς Τροίαν ἡγήσατο Ἀρκάσιν. Ἰλίου δὲ ἁλούσης ὁ τοῖς Ἕλλησι κατὰ τὸν πλοῦν τὸν οἴκαδε ἐπιγενόμενος χειμὼν Ἀγαπήνορα καὶ τὸ Ἀρκάδων ναυτικὸν κατήνεγκεν ἐς Κύπρον, καὶ Πάφου τε Ἀγαπήνωρ ἐγένετο οἰκιστὴς καὶ τῆς Ἀφροδίτης κατεσκευάσατο ἐν Παλαιπάφῳ τὸ ἱερόν·

Η αποίκηση πρέπει να συνέβη πριν το 1100 π.Χ.. Με την έλευση των Δωριέων στην Πελοπόννησο ένα τμήμα του πληθυσμού μετοίκησε στην Κύπρο και οι υπόλοιποι κατέφυγαν στα βουνά της Αρκαδίας. Στη συνέχεια λόγω της κατάρρευσης του Μυκηναϊκού κόσμου επικοινωνία δεν υπήρχε και η Κυπριακή διαφοροποιήθηκε από την Αρκαδική. Η Κυπριακή γραφόταν ως και τον 3ο αι. π.Χ. με το Κυπριακό συλλαβάριο, μια συλλαβική γραφή όμοια με τη Γραμμική Β. Οι δύο διάλεκτοι, που συγκροτούν την Αρκαδοκυπριακή (ή νότια Αχαϊκή) μάς είναι γνωστές μόνο από επιγραφές.

Χαρακτηριστικά [Επεξεργασία]

Τα κύρια χαρακτηριστικά της Αρκαδοκυπριακής και οι ιδιαιτερότητές της σε σχέση με τις άλλες διαλέκτους και κυρίως με την Αττική διάλεκτο είναι οι εξής:

• Τροπή του –ο > -υ (κώφωση): καταλήξεις ρημάτων σε –τυ/-ντυ αντί Αττικού –το/-ντο, ἀπυ αντί ἀπό, ὑμοιοις αντί ὁμοίοις

• Τροπή του -α > -ο (κώφωση): Πρόθεση ὀν αντί της Αττικής ἀνά, όνεθυσε αντί Αττικού ἀνέθυσε

• Τροπή του εν > ιν: ἰν αντί Αττικού ἐν, μινονσαι αντί μένουσαι, κατάληξη μετοχής –μινος αντί Αττικού -μενος

• Διατήρηση του δίγαμμα: Ϝεκαστον αντί Αττικού ἕκαστον

• Τροπή του –τι > -σι: εἰκοσι, κατάληξη γ΄ πληθυντικού ρημάτων (όπως και στην Αττική)

• Καταλήξεις μέσης φωνής γ΄ενικού και γ΄ πληθυντικού σε –τοι και –ντοι αντίστοιχα αντί Αττικών –ται και –νται: τετακτοι αντί τέτακται

• Αποκοπή των προθέσεων ἀνά, κατά, παρά προ φωνήεντος: κακειμεναυ αντί Αττικού κατακειμένης

• Πρόθεση πος αντί Αττικού πρός

• Στην Αρκαδική διατήρηση του –νσ-: δοτική πλυθυντικού σε –ονσι αντί Αττικού –ουσι, πανσας αντί Αττικού πᾶσας

• Στην Αρκαδική χρήση ιδιαίτερου γράμματος ϰ για την απόδοση χειλοϋπερωικών φθόγγων της πρωτοελληνικής (*k^w, *g^w, *g^wh): ὁϰεοι = ὅτεῳ

 

 

Ελληνική Κυπριακή διάλεκτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ιστορία της Ελληνικής γλώσσας (βλ. επίσης Ελληνικό αλφάβητο)

Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.)

Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.)

Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.) Διάλεκτοι: Αιολική, Αρκαδοκυπριακή, Αττική-Ιωνική, Δωρική, Παμφυλιακή; Ομηρική. πιθανή διάλεκτος: Μακεδονική.

Ελληνιστική Κοινή (από περ. 300 π.Χ. ώς 300 μ.Χ. ή 600 μ.Χ.)

Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700-1700)

Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700) Δημοτική, Καθαρεύουσα Διάλεκτοι: Καππαδοκική, Κυπριακή, Κατωιταλική , Κρητική Ποντιακή, Τσακωνική, Ρωμανιώτικη

Η Κυπριακή διάλεκτος (Κυπριακή Ελληνική ή "Κυπριακά") είναι η διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας που χρησιμοποιείται από περίπου επτακόσιες χιλιάδες Κυπρίους στην Κύπρο και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Κυπρίους της διασποράς, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία, την Αυστραλία και την Ελλάδα. Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιείται ως επίσημος γραπτός λόγος, αλλά είναι η κοινή ομιλουμένη των περισσοτέρων Ελληνοκυπρίων. Είναι επίσης η πρώτη γλώσσα πιο ηλικιωμένων Τουρκοκυπρίων από χωριά όπως η Λουρουτζίνα και από την περιοχή της Τυλληρίας. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι Τουρκοκύπριοι μιλούν τα Ελληνικά με Κυπριακή Διάλεκτο ως δεύτερη γλώσσα.
Συνήθως, σε επίσημο περιβάλλον θεωρείται πιο αποδεκτή η χρήση της Κοινής Νέας Ελληνικής (όπως στα σχολεία, στο κοινοβούλιο, στα μέσα ενημέρωσης και στην παρουσία μη Κυπρίων ομιλητών της Ελληνικής).
Στη νεότερη εποχή σημαντικοί ποιητές όπως ο Βασίλης Μιχαηλίδης (1849-1917) και ο Δημήτρης Λιπέρτης (1866-1937) και ακόμα νεότεροι όπως ο Παύλος Λιασίδης (1901-1985) κάνουν χρήση της διαλέκτου σε γραπτή μορφή. Πολλοί άλλοι λογοτέχνες, συνήθως ποιητές αλλά και πεζογράφοι, χρησιμοποιούν ακόμα την Κυπριακή διάλεκτο. Υπάρχει επίσης πληθώρα κυπριακών τραγουδιών (παραδοσιακά, δημοτικά και σύγχρονα), αλλά και σκετς, θεατρικά και τηλεοπτικές σειρές που χρησιμοποιούν τη διάλεκτο.

Πίνακας περιεχομένων  [Απόκρυψη]  1 Διαλεκτολογική ένταξη και έρευνα 2 Βασικά χαρακτηριστικά τής Κυπριακής διαλέκτου 2.1 A. Φωνολογικά χαρακτηριστικά 2.2 Β. Μορφοσυντακτικά χαρακτηριστικά 2.3 Γ. Λεξιλογικά χαρακτηριστικά 2.4 Δ. Δείγματα τής διαλέκτου 2.5 Ε. Βιβλιογραφικές πηγές 3 Εξωτερικές συνδέσεις 4 Λογισμικό Γραφής της Κυπριακής

Διαλεκτολογική ένταξη και έρευνα [Επεξεργασία]

Η Κυπριακή διάλεκτος αποτελεί στη σύγχρονη εποχή τη μοναδική πραγματικά ζωντανή ελληνική διάλεκτο, η οποία είναι μητροδίδακτη και παραγωγική στο νησί τής Κύπρου. Ανήκει στον γεωγραφικό και διαλεκτικό χώρο τής αρχαίας Αρκαδοκυπριακής και, μολονότι δεν προέρχεται άμεσα από αυτήν, είναι δυνατόν ακόμη και σήμερα να εντοπίσει κανείς κατάλοιπά της στο λεξιλόγιο των ομιλητών.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής Κοινής και των πρώιμων μεσαιωνικών χρόνων, θεωρείται ότι η Κυπριακή διάλεκτος αποτέλεσε μέρος μιας ζώνης ανατολικών διαλέκτων (με δωρικές επιρροές), στις οποίες ανήκαν τα ιδιώματα των Δωδεκανήσων και της Μικράς Ασίας. Ωστόσο, η κοινή αυτή πορεία διακόπηκε το 1191 από τους σταυροφόρους, όταν η Κύπρος τέθηκε υπό τη γαλλική δυναστεία των Λουζινιανών και, ως εκ τούτου, μεταβλήθηκε σε φραγκικό κρατίδιο. Φαίνεται ότι μέσα στους τρεις επόμενους αιώνες η διάλεκτος απέκτησε τα περισσότερα από τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της, όπως επιμαρτυρείται από τα πρώτα διαθέσιμα κείμενα, που είναι οι νομικού περιεχομένου Ασσίζες (14ος αι.) και το Χρονικόν τού Λεοντίου Μαχαιρά (15ος αι.). Η μακρά παρουσία των Φράγκων ερμηνεύει την είσοδο αρκετών λέξεων από την παλαιά Γαλλική, οι οποίες απουσιάζουν από άλλες διαλέκτους τής Ελληνικής. Επιπλέον, η απομόνωση της διαλέκτου επί τόσους αιώνες εξηγεί γιατί ακόμη και σήμερα αποτελεί αξιόπιστο μάρτυρα της μεσαιωνικής γραμματικής τής ελληνικής γλώσσας.
Άλλοι σημαντικοί σταθμοί στην ιστορία τής διαλέκτου, οι οποίοι άφησαν αξιοσημείωτα ίχνη στη σύγχρονη μορφή της, υπήρξαν η Ενετοκρατία (από το 1489) και κατόπιν η Τουρκοκρατία (από το 1571). Τέλος, η ισχυρή πολιτιστική επιρροή τής αγγλικής γλώσσας είναι εμφανής (από το 1878) και συνεχής στην Κυπριακή διάλεκτο.
Από διαλεκτολογικής πλευράς η Κυπριακή συγκαταλέγεται στα νότια ιδιώματα της ελληνικής γλώσσας, καθώς διατηρεί αμετάβλητα τα φωνήεντα των άτονων συλλαβών (εν αντιθέσει προς τα βόρεια ιδιώματα, όπου παρατηρούμε εκτεταμένες στενώσεις και κωφώσεις). Ακόμη ανήκει στη λεγόμενη νησιωτική ζώνη τού ίντα, επειδή χρησιμοποιεί την αντωνυμία ίντα (< τι ένι τα) αντί της αντωνυμίας τι στην εισαγωγή ερωτηματικών προτάσεων. Στην ίδια διαλεκτική ζώνη ανήκουν επίσης η Κρητική διάλεκτος, καθώς και τα ιδιώματα των Κυκλάδων και της Δωδεκανήσου.

Βασικά χαρακτηριστικά τής Κυπριακής διαλέκτου [Επεξεργασία]

A. Φωνολογικά χαρακτηριστικά [Επεξεργασία]

1. Διατήρηση της προφοράς των διπλών συμφώνων (εκτός από το -ρρ-), αλλά και υστερογενής διπλασιασμός απλών συμφώνων, συνήθως σε ενδοφωνηεντική θέση και στο ληκτικό τέρμα -ννω των ρημάτων (λ.χ. άλ-λος, άμ-μος, βράσ-σω, αλ-λάσ-σω – σήμ-μερα, ποτ-τέ, πίν-νω, γκρεμ-μός) ή μεταξύ λέξεων (λ.χ. απ-πέξω, ταμ μάθκια «τα μάτια»).

   Σημείωση: Η ανάπτυξη υστερογενών διπλών φαίνεται ότι έχει την αφετηρία της στην ελληνιστική εποχή, όταν ακόμη διετηρείτο η προφορά των διπλών συμφώνων στον ελληνόφωνο κόσμο (άποψη Seiler και Καραναστάση).

2. Διατήρηση του τελικού -ν των ονομάτων (κυρίως) και των ρημάτων τής μεσαιωνικής Ελληνικής (λ.χ. χαρτίν, τραπέζιν, βουνόν, αιτιατική θάλασ-σαν, ταμίαν, τέθκοιαν ημέραν, ρήματα (α)δονούσεν, τραυούμεν, έλαμνεν, εν νοδκιά «είναι ομίχλη [νοτιά]»), αλλά και ανάπτυξή του σε άλλες θέσεις, χωρίς ιστορική βάση (λ.χ. πρόγραμ-μαν, γ΄ πρόσ. εξέβην).
3. Αφομοίωση του ερρίνου με τους άηχους κλειστούς φθόγγους, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό νέων διπλών συμφώνων (λ.χ. αθ-θός < ανθός, νύφ-φη < νύμφη, συχ-χωρώ < συγχωρώ, ακάθ-θα < ακάνθα). Το φαινόμενο λειτουργεί επίσης μεταξύ λέξεων (λ.χ. εδ δακ-κάν-νει «δεν δαγκώνει», εθ θέλω «δεν θέλω») και μαρτυρείται ήδη από τον μεσαίωνα.
4. Σίγηση των ενδοφωνηεντικών β, γ, δ (ηχηρών διαρκών) και κατόπιν συχνή συγχώνευση των φωνηέντων ή έκκρουση του ασθενεστέρου (λ.χ. φοούμαι «φοβούμαι», μαειρεύκω «μαγειρεύω», τριυρίζω, γάαρος < γάδαρος, ετσά < ετσιδά).
5. Εκτεταμένη ουράνωση και δασύς τσιτακισμός τού κ σε κ̌, καθώς και προσθίωση του χ σε χ̌ προ των φωνηέντων /e, i/ (λ.χ. κ̌εφαλή «κεφαλή», κ̌υώνιν «κυδώνι», χαρκ̌ίν < χαλκείον, παχ̌ιά < παχιά, φτώχ̌ια < φτώχια, σ̌κ̌ύλλος < σκύλος.
6. Προφορά των αήχων κλειστών κ, π, τ συνοδευόμενων από δασύ πνεύμα (περίπου όπως τα ανακεκαμμένα αρχικά σύμφωνα στα αγγλικά take, tall, λ.χ. κόκκ'αλον, ποτ'έ).
7. Ανομοίωση διάρκειας των συμφωνικών συμπλεγμάτων βγ > βg/βκ, βδ > βd/βτ, γδ > γτ, ργ/ρχ > ρg/ρκ (λ.χ. αρκή < αρχή, αρκάντžελος < αρ-χάγγελος, κόβκω < κόβγω, γτύννω < (ε)γδύννω < εκδύω) και αφομοίωση ηχηρότητας των συμφωνικών συμπλεγμάτων χρ > γρ, φρ > βρ, φλ > βλ, θρ > δρ (λ.χ. Γριστούγεν-να, βρίσσω «σωπαίνω» < φρίττω, δρέφει «επουλώνει, γιαίνει» < θρέφει).

Β. Μορφοσυντακτικά χαρακτηριστικά [Επεξεργασία]

1. Διατήρηση των ληκτικών επιθημάτων -ουσιν και -ασιν στο γ΄ πληθυντικό πρόσωπο του ενεστώτα και μέλλοντα (το -ουσιν) και του αορίστου (το -ασιν). Πρόκειται για αξιοσημείωτο αρχαϊσμό τής διαλέκτου (λ.χ. κλώθουσιν, φεύκουσιν, αναστενάξασιν, εχαθήκασιν). Ωστόσο, και τα επιθήματα -ουν και -αν της Νεοελληνικής Κοινής επιδίδουν με αυξανόμενο ρυθμό.
2. Εκτεταμένη παρουσία τού ρηματικού παραγωγικού επιθήματος -ίσκω, είτε επειδή διατηρήθηκε από παλαιότερη φάση τής γλώσσας είτε από κατ’ αναλογίαν σχηματισμό με βάση το αοριστικό θέμα. Προσδίδει στο ρήμα εναρκτική ή θαμιστική σημασία (λ.χ. κριν-ίσκω, μειν-ίσκω, φαν-ίσκω «υφαίνω», ταντžυν-ίσκω < ταγγός).
3. Διατήρηση αξιοσημείωτων αρχαϊσμών στον παρατατικό των πρώην συνηρημένων ρημάτων (λ.χ. θωρώ: εθώρουν, εθώρες, εθώρεν…) και παραμονή τού τόνου στην προπαραλήγουσα στη μέση φωνή των προπαροξύτονων ρημάτων (λ.χ. šαίρουμαι: εšαίρουμουν, εšαίρεσουν, εšαίρετουν…, ρέουμαι < ορέγομαι: ερέουμουν, ερέεσουν, ερέετουν…, αλλάσσουμαι: αλλάσσουμουν, αλλάσσεσουν, αλλάσσετουν…, βάλλουμαι: εβάλλουμουν, εβάλλεσουν, εβάλλετουν, έρκουμαι: έρκουμουν, έρκεσουν, έρκετουν…).
4. Επίταξη του εγκλιτικού μετά το ρήμα, όπως συμβαίνει και με άλλα νησιωτικά ιδιώματα (λ.χ. έδοξέν μου «μου φάνηκε», λαχαίννει του, έωκέν μας «μας έδωσε», λαλεί του «του λέει»).
5. Χρήση τού άρθρου τα ως αναφορικής αντωνυμίας με σημασία «αυτά που, τα οποία» (λ.χ. τα γρικώ στ’ αφθιά μου, θαρρώ ζυγώνουσί με «αυτά που ακούω στα αφτιά μου, θαρρώ πως με ζυγώνουν»).
6. Χρήση τής εμφατικής άρνησης ’εν τžαι (< δεν και) αντί του απλού δεν (λ.χ. ’εν τžαι δίνει μου, ’εν τžαι είδα τον).
7. Χρήση τού περιφραστικού δείκτη εν να, ο οποίος προέρχεται από τη φρ. θέλω να (απρόσ. θέλει να) > θελ’ να > θεν’ να > εν να, για τον σχηματισμό τού διαρκούς και του στιγμιαίου μέλλοντα (λ.χ. εν να κλαίω – εν να κλάψω).
8. Κλίση τού ρήματος είμαι σε ενεστώτα και παρατατικό: (ενεστώτας) είμαι, εί-σαι, είναι / έναι / έν(ι), είμαστιν, είσαστιν, είναι / έναι / έν(ι), (παρατατικός) ήμουν, ήσουν, ήτουν / ήταν, ήμαστιν, ήσαστιν, ήτουν / ήταν).
9. Η κλίση των προσωπικών αντωνυμιών τής διαλέκτου αποτυπώνεται στον ακόλουθο πίνακα:

			Ισχυροί τύποι			Κλιτικά
			Ονομ.	Αιτ.	Γεν.	Αιτ.	Γεν.
1ο πρόσωπο	Εν. Πληθ.		(εγιώ / εγιώνι) / εγώ(νι) εμείς	εμένα(ν) εμάς		με μας	μου μας
2ο πρόσωπο	Εν. Πληθ.		εσού / εσούνι εσείς	εσένα(ν) εσάς		σε σας	σου σας
3ο πρόσωπο	Εν.	αρσ. θηλ. ουδ.	τούτος τούτη(ν) τούτο(ν)	τούτο(ν)/τούντο(ν) τούτη(ν)/τούντη(ν) τούτο(ν)/τούντο(ν)	τούτου/τούντου τούτης/τούντης τούτου/τούντου	το(ν) τη(ν) το	του της του
	Πληθ.	αρσ. θηλ. ουδ.	τούτοι τούτες τούτα	τούτους/τούντους τούτες/τούντες τούτα/τούντα	τούτων/τούντων τούτων/τούντων τούτων/τούντων	τους τες τα	τους τους τους

Γ. Λεξιλογικά χαρακτηριστικά [Επεξεργασία]

Εξαιτίας των διαφόρων γλωσσικών στρωμάτων που ανά τους αιώνες συνδέθηκαν με το νησί τής Κύπρου, μπορούμε σήμερα να εντοπίσουμε τις ακόλουθες χαρακτηριστικές λεξιλογικές ομάδες, πέρα από το λεξιλόγιο που είναι κοινό κτήμα με τις υπόλοιπες διαλέκτους και με την Κοινή:

1. Αρχαϊσμοί: Αξιοσημείωτος είναι ο λεξιλογικός πλούτος που διασώζει στοιχεία από την αρχαία και ελληνιστική εποχή τής Ελληνικής. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: άφτω «ανάβω» (< άπτω), φτείρα «ψείρα» (< αρχ. φθείρ, -ρός), šοίρος (< χοίρος), ποζέγνω (< αρχ. ἀποζεύγνυμι), δρόπης (< ελνστ. ὑδρόφις, -εως), καμμώ «κλείνω τα μάτια» (< αρχ. καμμύω), κίλλης «μικρόσωμος γάιδαρος» (λ. τής αρχ. Κυπριακής), ροθέσιν (< αρχ. ὁροθέσιον), ορτσούμαι «χορεύω» (< αρχ. ὀρχοῦμαι), ξαργκώ «μένω αδρανής» (< αρχ. ἐξαργῶ).
2. Ιδιωματισμοί: Σε αυτούς περιλαμβάνονται λέξεις και φράσεις γνωστές στον ελληνόφωνο κορμό, οι οποίες όμως έχουν αποκτήσει εντελώς διακριτή σημασία και χρήση. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: γέν-νημαν ήλιου «ανατολή», χαρτωμένος «αρραβωνιασμένος» (από το χαρτί τού προικοσυμφώνου), θαρκούμαι «νομίζω» (< θαρρούμαι), στρούθος «σπουργίτης», κούκ-κουρον «παξιμάδι» (υποκορ. τού ουσ. κόκκος), μιτά μου «μαζί μου».
3. Παλαιά Γαλλικά δάνεια: Λέξεις τής παλαιάς Γαλλικής και των διαλέκτων της εισήλθαν μεταξύ τού 12ου και του 14ου αιώνα, καθιστώντας την Κυπριακή διάλεκτο μοναδική από αυτή την άποψη στον ελληνόφωνο κόσμο. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: τσαέρα «καρέκλα» (< προβηγκ. chaira), τσαΐνα «αλυσίδα» (< προβηγκ. chaina), βλαντζίν «συκώτι» (< παλ. γαλλ. flanc), κουμανταρία «γλυκό κρασί τής Κύπρου» (< παλ. γαλλ. vin de commanderie «κρασί τού τάγματος Commanderie των Ιωαννιτών ιπποτών»), κουμουδκιάζω «ετοιμάζω ταφή νεκρού» (< προβηγκ. accoumoudar), κουφουρκιάζω «παρηγορώ» (< προβηγκ. coumfortar), μίζαρον «σάβανο» (< παλ. γαλλ. mise à mort).
4. Ιταλικά και Βενετικά δάνεια: Η περίοδος της Βενετοκρατίας άφησε αξιοσημείωτα ίχνη στη διάλεκτο. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: βαντζάρω «προχωρώ» (< avanzare), γάρπος «καμάρι» (< garbo), ζόπ-πος «αδέξιος» (< zoppo), κάστϊον «βάσανο» (< castigo), κουρτέλ-λα «μαχαίρι» (< coltella), πιν-νιάδα «πήλινη χύτρα» (< pignada).
5. Τουρκικά δάνεια: Οι τουρκικές λέξεις είναι πολυάριθμες και απαντούν προσαρμοσμένες στα μορφολογικά σχήματα της διαλέκτου. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: άσ̌κοσ-σου «μπράβο» (< aşk olsun), ζατ-τίν «έτσι κι αλλιώς» (< zatî), ζϊαφέτ-τιν «συμπόσιο» (< ziyafet), καΐσ̌ιν «παγίδα» (< kayış), κκουσ̌μάς «κουβέντα» (< konuşma), μέσελα «δηλαδή;» (< mesele).
6. Αγγλικά δάνεια: Οι αγγλικές λέξεις έχουν εισέλθει από την περίοδο της αγγλοκρατίας και διευρύνουν έκτοτε διαρκώς την παρουσία τους στο λεξιλόγιο της διαλέκτου, πράγμα που προωθείται από τη διαρκώς ενισχυόμενη επιρροή τού αγγλόφωνου κόσμου στη νήσο. Όσες έχουν προσαρμοστεί μορφολογικά υπέστησαν αξιοσημείωτη αλλοίωση. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ: φούρπ’ος «ποδόσφαιρο» (< football), σέντερ «αποστολέας (αλληλογραφίας)» (< sender), τšαρτšάρω «χρεώνω» (< charge), τρενάρω «εκπαιδεύω» (< train). Χαρακτηριστικός άγγλισμός είναι επίσης το ρ. απολογούμαι, που έχει αποκτήσει τη σημ. «ζητώ συγγνώμη» με επίδραση του ελληνογενούς αγγλ. apologise.

Δ. Δείγματα τής διαλέκτου [Επεξεργασία]

Πλαίσιο 1: Δίστιχα

Άντα σειστείς κ̌αι λυγιστείς κ̌αι σιγοπερπατήσεις, ούλου του κόσμου τους καμούς εν να μου τους ποτίσεις. κ̌ινούρκο[nb 1] δ-δαχτυλίδι φ-φορείς στο χ̌έρι σ-σου, στην πέτρα γράφει πάνω, να γίνω ταίρι σ-σου. Την αγαπώ χαρτολοούν[nb 2] κ̌ι’ εμέν παρηγορούσιν, πάλε τα μ-μάδκια μου δικλούν την αγαπώ να δούσιν. κ̌αι να ’μουν κλήμαν κρεμ-μαστόν εις την κληματερή σ-σου, νά ’ρκεσουν νά ’π-πεφτες στο σ̌κ̌ιος, να χόρταν-να το δει[nb 3] σ-σου. ↑ καινούργιο ↑ παντρολογούν ↑ δει < απρφ. ιδείν

Πλαίσιο 2: Παραμύθι, περ. Κυπριακαί Σπουδαί, τόμ. ΙΓ΄, Λευκωσία 1949, σ. 26-7
Κυπριακή διάλεκτος	Μεταγραφή στην Κοινή Νέα Ελληνική
Η κοντονούρα η αλεπού, άμα κ̌ι’ αρκ̌έψαν οι άλ-λες να την περιπαίζουν, εΐνη φ-φωδκιά ’που το θ-θυμόν της, αμ-μά ’ν είπε λ-λέξη. Γιάλι-άλι έφυεν κ̌αι πήε μ-μανιχ̌ή της αλ-λού. Ύστερα ’που λ-λίες ημέρες ευρεθήκασιμ πάλε, αμ-μά η κοντονούρα η αλεπού εχών-νετουμ ’που λ-λόου τους να δει ίντα ’μ που λαλούν. Ακούει τες κ̌αι παραπονιούνται πως εν ιβρίσκουν τίποτε να φάσιν.	Η αλεπού με την κομμένη ουρά, όταν άρχισαν οι άλλες να την περιπαίζουν, έγινε φωτιά από τον θυμό της, αλλά δεν είπε λέξη. Αργά-αργά (αγάλι-αγάλι) έφυγε και πήγε μοναχή της αλλού. Ύστερα από λίγες ημέρες βρέθηκαν πάλι, αλλά η αλεπού με την κομμένη ουρά κρυβόταν από αυτές, για να δει τι λένε. Τις ακούει να παραπονούνται ότι δεν βρίσκουν τίποτε να φ

Τιτανικός... 100 χρόνια μετά (βίντεο)

Navires de légende : Le Titanic (1) από LPDE

Ήταν 10 Απριλίου του 1912 όταν ο Τιτανικός απέπλευσε για το παρθενικό του ταξίδι από το Σάουθάμπτον με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Κανείς δεν περίμενε αυτό που θα συμβεί τέσσερις μέρες αργότερα και θα αποτελέσει το διασημότερο ναυάγιο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Θα προσπαθήσουμε να αρχικά να μάθουμε ποιος ήταν ο Τιτανικός και στη συνέχεια τους λόγους που οδήγησαν στο ναυάγιο του διάσημου υπερωκεανίου.

Ο Τιτανικός ήταν ένα βρετανικό υπερωκεάνιο επιβατηγό πλοίο, που ναυπηγήθηκε από τα ναυπηγεία Harland και Wolff, στο Μπέλφαστ, για την εταιρία "White Star Line".

Το κρουαζιερόπλοιο ονομάστηκε "Millionaire's Special", επειδή ανάμεσα στους επιβάτες του ήταν πολλοί διάσημοι εκατομμυριούχοι, όπως ο αμερικανός επιχειρηματίας Μπέντζαμιν Γκουγκενχάιμ, ο συνιδιοκτήτης των πολυκαταστημάτων Macy's Ισιντορ Στράους με την σύζυγό του Ιντα, αλλά και ο βρετανός δημοσιογράφος Τόμας Στιντ.

Ο Τιτανικός αποτελούσε στην εποχή του κυριολεκτικά ένα θαύμα της ναυπηγικής, αποτελώντας ένα πρωτοποριακό τύπο πλοίου. Ενσωμάτωνε πολλές καινοτομίες για την εποχή του.

Ανελκυστήρες για γρήγορη πρόσβαση στα διάφορα καταστρώματα, χαμάμ, γυμναστήριο, πισίνα, ταχυδρομείο και υπέρμετρη πολυτέλεια, ιδιαίτερα το σέρβις και το φαγητό που πρόσφερε σε επιβάτες της Α' θέσης ήταν πολύ πλουσιότερο και από τα αντίστοιχα των σύγχρονων ξενοδοχείων 5 αστέρων.

Η τραγωδία
Στις 23:40 14 Απριλίου 1912, κατά τη διάρκεια του παρθενικού ταξιδιού του, συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Παρ' όλες τις προσπάθειες που έγιναν να αποφύγει την σύγκρουση,(πίσω ολοταχώς, στροφή αριστερά) το μοιραίο δεν άργησε να γίνει καθώς το πλοίο είχε αναπτύξει την μέγιστη ταχύτητα γιατί ήθελαν να φτάσουν στο λιμάνι της Ν.Υόρκης πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Το παγόβουνο έσκισε το κύτος του πλοίου, ξεκινώντας από την πλώρη, όπου κατέστρεψε και τα 5 στεγανά μέρη του πλοίου επιτρέποντας την εισροή υδάτων στο σκάφος.Το πλοίο είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε ακόμα και αν πλημμύριζαν 4 στεγανά να μπορούσε να επιπλεύσει,όχι όμως και τα 5. Το πλοίο ήταν από τα πρώτα που χρησιμοποίησε το σήμα κινδύνου SOS, πρότερα και αντί αυτού χρησιμοποιούνταν το CQD (CQ Distress).

Navires de légende : Le Titanic (2) από LPDE
Ο Τιτανικός βυθίστηκε δύο ώρες και σαράντα λεπτά αργότερα στις 02:20 στις 15 Απριλίου. Το κύτος κατά την βύθιση έσπασε σε 2 κομμάτια, αφού ενώ βυθιζόταν με την πλώρη προς τα κάτω και την πρύμνη προς τα πάνω, κόπηκε στην μέση λόγω του τεράστιου μεγέθους της πρύμνης. Η βύθισή του παρέσυρε στο θάνατο περίπου 1.500 ανθρώπους με τους υπόλοιπους 700 να βρίσκονται στις σωσίβιες λέμβους και να παρακολουθούν το τραγικό γεγονός.Το ναυάγιο αυτό θεωρείται ένα από τα τραγικότερα "εν καιρώ ειρήνης" ναυάγια. Η περισυλλογή των διασωθέντων έγινε από το πλοίο 'Καρπάθια'.

Le titanic,la minute de vérité 1/3 από grandeetoile
Πώς μπόρεσε ο πάγος να τρυπήσει τον Τιτανικό;
Σύμφωνα με το Science Illustrated, το πλοίο προσέκρουσε στο παγόβουνο με το πλάι, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα μακρύ ρήγμα κατά μήκος της μιας πλευράς του πλοίου, μερικά μέτρα κάτω από την ίσαλο γραμμή. Το ότι ο πάγος μπόρεσε να σχίσει το χάλυβα οφείλεται σε ένα συνδυασμό συγκυριών.
Πρώτον, το σκαρί του Τιτανικού είχε κατασκευαστεί από χάλυβα πολύ κακής ποιότητας, που είχε μεγάλη περιεκτικότητα σε θείο. Αυτό επιβεβαιώθηκε από το 1985 και μετά, όταν εντοπίστηκε το ναυάγιο και άρχισαν να ανασύρονται τμήματά του. Δεύτερον, το νερό της θάλασσας ήταν πολύ κρύο, συγκεκριμένα -0,50C, και αυτό έκανε το χάλυβα πολύ εύθραυστο.
Υπό κανονικές συνθήκες, ο χάλυβας παραμορφώνεται όταν ασκείται πίεση πάνω του, αλλά στην περίπτωση αυτή σχίστηκε.
Τρίτον, τα κομμάτια χάλυβα του κύτους ήταν πριτσινωτά, και η σύγκρουση με το παγόβουνο ήταν τόσο σφοδρή, που πολλά πριτσίνια έφυγαν από τη θέση τους. Αυτό είχε ως συνέπεια να σπάσουν πολλοί από τους αρμούς του σκάφους.

Le titanic,la minute de vérité 2/3 από grandeetoile
Ο θάνατος του κάπτεν Σμιθ
Λίγα είναι γνωστά για τις τελευταίες ώρες του καπετάνιου του τραγικού πλοίου Captain Smith, αλλά όλοι τον θυμούνται ως ήρωα παρ’ όλο που αψήφησε τις παραινέσεις κι έπεσε πάνω στο παγόβουνο, ενώ δεν έκοψε ταχύτητα όταν ενημερώθηκε ότι υπάρχει παγόβουνο στη ρότα του. Μάλιστα, αρκετοί δεν αποδέχονται να προβάλλεται ως ήρωας ο καπετάνιος που ενώ γνώριζε πόσοι ήταν οι επιβάτες και πόσες οι σωστικές λέμβους δεν διαχειρίστηκε σωστά την επιχείρηση εγκατάλειψης, με αποτέλεσμα αρκετές βάρκες να φεύγουν μισογεμάτες.
Δεν έδωσε εντολή εγκατάλειψης αμέσως ώστε αρκετοί επιβάτες να μη γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση, δεν υπήρχε σαφές σχέδιο εγκατάλειψης, καμία βοήθεια από το προσωπικό του πλοίου... Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο καπετάνιος κολύμπησε στα παγωμένα νερά κουβαλώντας στους ώμους του ένα αγόρι και περνώντας δίπλα από τις βάρκες έλεγε καληνύχτα φίλοι μου, προσέξτε τον εαυτό σας... Ο μύθος αυτός βοήθησε ώστε να τιμάται μέχρι σήμερα η μνήμη του ως ήρωα.

Le titanic,la minute de vérité 1/3 από grandeetoile
Επιβάτες κατώτατων στρωμάτων
Σύμφωνα με έναν μύθο, οι επιβάτες της τρίτης θέσης υποχρεώθηκαν να παραμείνουν κάτω από το κατάστρωμα κι εμποδίστηκαν να φθάσουν στις λέμβους. Ωστόσο, η δικαιολογία που έχει δοθεί είναι ότι οι επιβάτες αυτοί ήταν Κινέζοι, Αρμένιοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Ρώσοι, Σκανδιναβοί και Σύροι και μπορεί φθάνοντας στη Νέα Υόρκη να αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τα έγγραφά τους ενώ μπορεί και να μετέφεραν μεταδοτικές ασθένειες.
Έτσι, σύμφωνα με την αμερικανική μεταναστευτική πολιτική οι αρχές του πλοίου ήταν υποχρεωμένες να κρατούν χώρια τους συγκεκριμένους επιβάτες από τους υπόλοιπους, ενώ λέγεται ότι πριν δέσει στο Μανχάταν, θα σταματούσε στη Νήσο Έλις για να αφήσει τους συγκεκριμένους επιβάτες όπου θα καταγράφονταν και θα περνούσαν από έλεγχο.

Simulation du naufrage du TITANIC από thony911
Σημειώνεται ωστόσο πως αν και το πλοίο έπρεπε να έχει σωστικές λέμβους για όλες τις τάξεις, δεν είχαν μελετηθεί καθόλου βάρκες για την τρίτη.
Η βρετανική αρχή ερεύνης ανέφερε ότι οι επιβάτες παρεμποδίστηκαν είναι ψευδείς και ο Τιτανικός είχε τηρήσει την αμερικανική νομοθεσία.
Σύμφωνα όμως με ενδείξεις πράγματι υπήρξε εσκεμμένος εγκλωβισμός των επιβατών κάτω από το κατάστρωμα καθώς κάποια μέλη του πληρώματος δεν είχαν σαφείς εντολές πώς να βοηθήσουν τους συγκεκριμένους επιβάτες.
Το Σαουθάμπτον θρηνεί
Κανένας άλλος τόπος δεν υπέφερε περισσότερο από το Σαουθάμπτον μετά την τραγωδία του "Τιτανικού", καθώς περισσότεροι από 540 άνθρωποι που χάθηκαν στο ναυάγιο προέρχονταν από τη βρετανική αυτή πόλη.
Στο παλιό νεκροταφείο της βρίσκονται 44 ταφόπλακες, χωρίς να αντιστοιχούν σε τάφους, οι οποίες φέρουν τα ονόματα των κατοίκων του Σαουθάμπτον που χάθηκαν εκείνο το βράδυ της 14ης Απριλίου του 1912.
Πολλές φτωχές οικογένειες δεν μπορούσαν να επαναπατρίσουν τις σορούς των αγαπημένων τους προσώπων, ενώ άλλες σοροί δεν ανασύρθηκαν ποτέ από τα παγωμένα νερά του Ατλαντικού.

Ο Γκιουλ "ενοχλείται" από μια γελοιογραφία του 1683 σε ολλανδικό μουσείο...

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ αποκάλεσε «ασεβή» μία παλαιά γελοιογραφία, που βρίσκεται στο ολλανδικό μουσείο Rijksmuseum στη Χάγη και που προκάλεσε πολύ θόρυβο στα τουρκικά ΜΜΕ.
Στο σχέδιο του 1683 απεικονίζεται ο Οθωμανός σουλτάνος άρρωστος στο κρεβάτι του, μετά τη μάχη της Βιέννης. Στα πόδια του κρεβατιού βρίσκεται ένα Κοράνι αντί για χαρτί τουαλέτας, δίπλα στο δοχείο νυκτός του σουλτάνου.

Όπως διαβάζουμε στο philenews.com, η αίτηση για αφαίρεση του σχεδίου, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Τουρκίας, δεν πραγματοποιήθηκε. Παρόλα αυτά, ο διευθυντής του μουσείου Wim Ρijbes επικοινώνησε με τον πρέσβη της Τουρκίας και εκείνος επισήμανε τις «ευαισθησίες» που συνδέονται με ένα τέτοιο σχέδιο.

Με σύνεση το μουσείο δίπλα στο σχέδιο τοποθέτησε μία σημείωση με εξήγηση. Ο διευθυντής Ρijbes δήλωσε ότι η κατάκτηση της στρατηγικής πόλης της Βιέννης από την ισχυρή ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τις δυτικές χώρες και, έτσι, η ανακούφιση λόγω της τουρκικής ήττας ήταν μεγάλη.
 

Τα Πάθη των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής (άρθρο)

Θα σημαίνει ο 21ος αιώνας τον τερματισμό της μακραίωνης παρουσίας των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, τη γενέθλια γη της Χριστιανικής θρησκείας; Καθώς η περιοχή μαστίζεται από την αναταραχή, την αβεβαιότητα, την ενίσχυση του θρησκευτικού φανατισμού και συχνά τις ένοπλες συγκρούσεις, οι μειονότητες αποδεικνύονται διπλά ευάλωτες –πόσω μάλλον όταν με την ίδια τους την ύπαρξη διαψεύδουν τα στερεότυπα της «σύγκρουσης των πολιτισμών», αποδεικνύοντας την συνθετότητα και πολυμορφία του λεγόμενου «αραβο-μουσουλμανικού κόσμου».
- Στην Αίγυπτο, τα οκτώ εκατομμύρια των Κοπτών αντιπροσωπεύουν το 10% του συνολικού πληθυσμού και συνιστούν την μεγαλύτερη σε απόλυτους αριθμούς χριστιανική κοινότητα της ευρύτερης περιοχής. Στον Λίβανο, οι διαιρεμένοι σε 12 διαφορετικά δόγματα Χριστιανοί (με ισχυρότερους τους Μαρωνίτες, αρχαία κοινότητα συριακού τυπικού, η οποία βρίσκεται σε κοινωνία με τη Ρώμη), αποτελούσαν μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες την πλειονότητα του πληθυσμού και κατέχουν ακόμη το ήμισυ των βουλευτικών εδρών και των υπουργικών θώκων, καθώς και την Προεδρία της Δημοκρατίας.
- Στη Συρία, την Ιορδανία και τα Παλαιστινιακά Εδάφη οι Χριστιανοί (κυρίως Ελληνορθόδοξοι) αντιπροσωπεύουν περί το 7% του πληθυσμού και διαθέτουν ορισμένα θεσμικά προνόμια (π.χ. τη δημαρχία της Βηθλεέμ ή εγγυημένο αριθμό βουλευτικών εδρών στο Χασεμιτικό Βασίλειο). Στο Ιράκ, οι Χαλδαίοι (κλάδος της αρχαίας νεστοριανής εκκλησίας που ενώθηκε με τη Ρώμη) έφθασαν να αναδείξουν τον αντιπρόεδρο του Saddam Hussein, Tariq Aziz.

H ποικιλομορφία των δογμάτων και των δικαιοδοσιών είναι μεγάλη: εκτός από τα ελληνορθόδοξα («Rum») πατριαρχεία της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και των Ιεροσολύμων, και τις λεγόμενες «προχαλκηδόνιες» (γιατί δεν αναγνώρισαν την Οικουμενική Σύνοδο της Χακηδόνας) εκκλησίες των Κοπτών, των Συρο-ιακωβιτών και των Αρμενίων, με το «Καθολικάτο της Κιλικίας» που εδρεύει στον Λίβανο, υπάρχουν οι ποικίλες εκδοχές Καθολικισμού, λατινικού ρυθμού ή «ουνίτικες» (Κοπτο-καθολικοί, Συρο-καθολικοί, Αρμενο-καθολικοί, Μαρωνίτες, Χαλδαίοι καθώς και οι ελληνόρυθμοι «Μελχίτες»), αλλά και Αγγλικανοί ή Προτεστάντες.

Ωστόσο, η αίσθηση της κοινής μοίρας είναι έντονη σε όλους αυτούς, όπως και η ταύτιση με το αραβικό έθνος (με την πιθανή εξαίρεση των Μαρωνιτών, πολλοί εκ των οποίων ισχυρίζονται ότι αποτελούν απογόνους των αρχαίων Φοινίκων). Οι Κόπτες πρωτοστάτησαν στην Αιγυπτιακή Επανάσταση του 1919 εναντίον της Βρετανικής κυριαρχίας, ενώ σημαντικές μορφές του αραβικού εθνικισμού, από τον ιδρυτή του κόμματος Μπάαθ Michel Aflak μέχρι τον ιδρυτή του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Georges Habbash, προέρχονταν από την ελληνορθόδοξη κοινότητα. Πρόκειται για μία πολιτική στάση, που ερμηνεύεται με βάση τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των Αράβων Χριστιανών (μεσοστρώματα των αστικών κέντρων σε έντονο διάλογο με τα δυτικά διανοητικά ρεύματα).

Το 2009, Παλαιστίνιοι Χριστιανοί, λαϊκοί και κληρικοί (με πρώτους υπογράφοντες τον προηγούμενο Λατίνο Πατριάρχη Ιερουσαλήμ Michel Sabbah και τον Θεοδόσιο Hanna, μόνο Άραβα ιεράρχη του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων) συνέταξαν το «Kairos Palestine Document», μανιφέστο μιας παλαιστινιακής «θεολογίας της απελευθέρωσης», κατά το πρότυπο αντίστοιχου κειμένου που είχε συνταχθεί το 1985 στη Νότιο Αφρική επί απαρτχάιντ.

Ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα τα άλλοτε υψηλά ποσοστά του χριστιανικού στοιχείου στη Μέση Ανατολή άρχισαν να φθίνουν, λόγω της μικρότερης, σε σύγκριση με τους Μουσουλμάνους συνοίκους, γεννητικότητας, αλλά και της μετανάστευσης, κυρίως προς τη Βόρειο και Νότιο Αμερική (λ.χ. οι πολίτες των ΗΠΑ ή της Βραζιλίας με Αραβική καταγωγή υπολογίζονται σε εκατομμύρια).

Ωστόσο, αυτή η κάμψη έχει μετατραπεί κατά περιοχές σε πραγματική «έξοδο» κυρίως λόγω των πολεμικών περιπετειών: Οι Χριστιανοί του Ιράκ, που το 2003 ανέρχονταν σε ένα εκατομμύριο, έχουν ήδη περιορισθεί σε λιγότερους από 400.000: τουλάχιστον 1.000 έχουν φονευθεί, ενώ περισσότερες από 60 εκκλησίες έχουν δεχθεί επιθέσεις -με χειρότερη τη σφαγή στις 21 Οκτωβρίου 2010 60 ομήρων σε ναό της Βαγδάτης τον οποίο είχαν καταλάβει ένοπλοι ισλαμιστές.

Στη Συρία, όπου κυρίως έχουν συρρεύσει οι Ιρακινοί πρόσφυγες (σε ποσοστό 30% Χριστιανοί), οι εκεί χριστιανικές μειονότητες αναρωτιούνται με τρόμο αν πρόκειται και οι ίδιοι στο άμεσο μέλλον να γνωρίσουν την ίδια τύχη –εξ ού και η σχετική παθητικότητά τους στην εξέγερση εναντίον του καθεστώτος Assad. 
Στον Λίβανο ο εμφύλιος πόλεμος του 1975-1990 έχει ήδη ανατρέψει τα δεδομένα, ενώ στα Παλαιστινιακά Εδάφη οι Χριστιανοί υφίστανται και αυτοί την ασφυξία της μακροχρόνιας κατοχής. Το Ισραήλ επαίρεται βέβαια ότι αποτελεί πόλο έλξης των Χριστιανών, ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί στις 163.000 λόγω της εισροής μεταναστών από το Ρουμανία, τις Φιλιππίνες ή την πρώην ΕΣΣΔ, ωστόσο οι ηγέτες των χριστιανικών δογμάτων διαμαρτύρονται για τους θεσμικούς περιορισμούς που υφίστανται αλλά και για τη δράση εβραϊκών εξτρεμιστικών ομάδων που βεβηλώνουν κοιμητήρια κ.ο.κ.

Τέλος, στην Αίγυπτο, η Κοπτική κοινότητα βιώνει τη δύσκολη μετάβαση της μετά τον Mubarak εποχής και αναζητά τον διάδοχο του Πατριάρχη Shenuda, βλέποντας με ανησυχία τους ισλαμιστές να ενισχύονται πολιτικά και έχοντας νωπά στη μνήμη περιστατικά όπως η (αποδιδόμενη εκ των υστέρων στις μυστικές υπηρεσίες) βομβιστική επίθεση σε ναό της Αλεξάνδρειας την Πρωτοχρονιά του 2011, που άφησε πίσω της 23 νεκρούς.
Άρθρο του Κώστα Ράπτη με τίτλο "Τα Πάθη των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής", το οποίο αναδημοσιεύουμε από το capital.gr

Τουρκικά ελικόπτερα θα σβήνουν φωτιές στην Ελλάδα;

Μπροστά σε ένα απρόσμενο ενδεχόμενο βρίσκεται το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η Πυροσβεστική Υπηρεσία: το ερχόμενο καλοκαίρι, τις φωτιές στα ελληνικά δάση να σβήνουν τουρκικά ελικόπτερα, καθώς δεν αποκλείεται το διαγωνισμό για την δασοπυρόσβεστη να τον κερδίσει τουρκική εταιρία.

Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Βήματος, οι επιτελείς της Κατεχάκη ανέθεσαν τη διεξαγωγή του σχετικού διαγωνισμού στον ανεξάρτητο φορέα NAMSA (ΝΑΤΟ Maintance and Suplly Agence), προκειμένου "να είναι αδιάβλητος, να μη διατυπωθεί καμία υπόνοια για εμπλοκή ελλήνων υπηρεσιακών παραγόντων και να ησυχάσουμε από τα διαδοχικά σκάνδαλα με τις ενοικιάσεις ελικοπτέρων. Η ΝΑΜSA θα θέσει, σε συνεννόηση με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, αντικειμενικά κριτήρια επιλογής και ό,τι πει θα κάνουμε".

Να σημειωθεί ότι τα δύο τελευταία χρόνια διεξάγεται μεγάλη δικαστική έρευνα για την ενοικίαση των ελικοπτέρων που αναλάμβαναν το έργο της δασοπυρόσβεσης. 

Πολλοί υψηλόβαθμοι πολιτικοί παράγοντες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αλλά και ανώτατοι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής έχουν βρεθεί κατηγορούμενοι για ύποπτες και επιζήμιες συναλλαγές, με δύο κυρίως εταιρείες που ανελάμβαναν έναντι ιδιαίτερα υψηλού κόστους το έργο της δασοπυρόσβεσης.

Ο διαγωνισμός γίνεται για την ενοικίαση 12 πυροσβεστικών ελικόπτερων - πέντε βαρέως και επτά μεσαίου τύπου - κόστους περίπου 20 εκατ. ευρώ, για την ερχόμενη καλοκαιρινή περίοδο και όχι μόνο. 

Το ενδεχόμενο τον διαγωνισμό να κερδίσει μια τουρκική εταιρία είναι εφικτό, καθώς πληρεί τα αντικειμενικά κριτήρια που έχουν τεθεί.

"Η εταιρία έχει ιδρυθεί το 1975 από το τουρκικό στρατιωτικό ίδρυμα και έχει έδρα στην Αγκυρα. Η προσφορά είναι εξαιρετική από πλευράς τεχνικής υποστήριξης, ενώ μας κάνουν και καλή τιμή. Η ίδια εταιρεία είχε επιχειρήσει το 2007 να συμμετάσχει σε διαγωνισμό για την προμήθεια μη επανδρωμένων σκαφών από το Λιμενικό για την επιτήρηση των θαλασσίων συνόρων. Τότε όμως η σχετική διαδικασία είχε σταματήσει μετά επαίνων για προφανείς εθνικούς λόγους" λένε υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής 

Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, το ενδεχόμενο αυτό έχει σημάνει συναγερμό στα αρμόδια στελέχη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, που προσπαθούν αποφύγουν αυτή την επιλογή. 

Και όλα αυτά μετά τις αποκαλύψεις ότι πολλοί εμπρησμοί ελληνικών δασών τις τελευταίες δεκαετίες φέρεται να είναι έργο τούρκων ιδιωτών.

"Προσπαθούμε για το καλύτερο. Εχουν γνώση οι φύλακες και προσπαθούμε να εξαϋλώσουμε αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο" δήλωσαν στο Βήμα υψηλόβαθμα στελέχη.

Η διαδικασία επιλογής αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Μάιο.