Στὰ 1947 τὸ ΚΚΕ ὑποδείκνυε στὸ ΑΚΕΛ νὰ ὀργανώσει τὸν ἑνωτικὸ ἔνοπλο ἀγώνα.
Τὸ ΚΚΕ στὰ 1947 -μέσα στὸν Ἐμφύλιο- ὑποστήριζε τὴν Ἕνωση. Ὁ Ριζοσπάστης τῆς 30ῆς Μαρτίου 1947 εἶχε πρωτοσέλιδο ἄρθρο μὲ τίτλο: «Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς χαιρετίζει τὰ Δωδεκάνησα μὲ τὸ νέο ἀδάμαστο ἀγώνα τῶν παιδιῶν του ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ – Καὶ δὲν ξεχνᾶ τὴν Κύπρο», στὸ ὁποῖο εἰδικότερα γράφονται τὰ ἑξῆς ὑπὲρ τῆς Ἕνωσης Κύπρου-Ἑλλάδας: «….Ἀντίθετα, ἡ Κύπρος, ἡ ελληνικότατη μεγαλόνησος, ποὺ θὰ ὁλοκλήρωνε τὴ συγκρότηση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους μὲ τὸ σύνολο τῶν ἐδαφῶν ποὺ κατοικοῦνται ὁλοκληρωτικὰ ἢ κατὰ πλειοψηφία ἀπὸ Ἕλληνες, προδόθηκε ἀπὸ τοὺς Γραικύλους ποὺ παριστάνουν τὸν ἐθνικόφρονα».
Στὰ 1949 τὸ ΑΚΕΛ προσχωρεῖ στὴν ἀνένδοτη ἑνωτικὴ γραμμή: τότε, τόσο οἱ ἀριστεροὶ δήμαρχοι ὅσο καὶ οἱ ὀργανώσεις τοῦ ΑΚΕΛ ἀπέστελναν ὑπομνήματα στὸν ΟΗΕ καὶ τὴν Ἀγγλία ζητώντας τὴν Ἕνωση. Τὸ ΑΚΕΛ ζητοῦσε δημοψήφισμα στὴν Κύπρο ὥστε νὰ καταδειχτεῖ ἡ θέληση τῶν Κυπρίων γιὰ Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ γραμματέας τοῦ ΑΚΕΛ Ἐ. Παπαϊωάννου ζητοῦσε ἀπὸ τὸν τοτινὸ Ἕλληνα πρωθυπουργὸ νὰ πάει στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη καὶ «νὰ ὑποστηρίξη τὸν πανελλήνιο πόθο γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴ Μητέρα Ἑλλάδα».
Ο Ιω. Πασσαλίδης (1951-1967), πρόεδρος της ΕΔΑ διακηρύσσει σε διάφορες συνεδριάσεις της Βουλής την άποψη της μετεμφυλιακής ευρύτερης Αριστεράς.
Έτσι, (συνεδρίαση Βουλής στις 14-5-1952) «πραγματικά εθνική πολιτική για το Κυπριακό σημαίνει: επίσημη σαφή επανατοποθέτησή του στη βάση, άμεση και χωρίς όρους αυτοδιάθεση», και «Τα σύνορά μας κινδυνεύουν από τους Μεμέτηδες(= Τούρκους)».
Στη συνεδρίαση της 9-4-1956: «Είπε [ο πρώην Υπουργός Ασφαλείας] και κάτι άλλο, ότι η ΕΔΑ καμμιά φορά δεν ανεφέρθη στους αγωνιστάς της Κύπρου, στην ΕΟΚΑ, στο Διγενή. Εμείς πάντοτε υποστηρίζουμε όλους τους πραγματικούς αγωνιστές της Κύπρου, ανεξάρτητα από τα πολιτικά τους φρονήματα” και “Δεν υπάρχει Έλληνας στην Ελλάδα να μη θέλη την Ένωσι»” , και «Τους βάζουν οι φίλοι σας οι Άγγλοι τους Τούρκους και τους πιέζουν να διεκδικούν και εδάφη ελληνικά. Και αύριον, εάν θα επιτύχη και θα τα διεκδικήση η Τουρκία, και θα σας πουν…ας δώσουμε στον μεμέτη και την Μυτιλήνη και την Κύπρο».
Στη συνεδρίαση της 11-6-1958 «Ας είναι βέβαιοι εκείνοι που συνωμοτούν κατά της Κυπριακής ελευθερίας ότι το έθνος θα απαντήση…με έντασιν του αγώνος υπέρ του απαραγράπτου δικαιώματος του Κυπριακού λαού δια την αυτοδιάθεσίν του και την ένωσιν με την Μητέρα Ελλάδα» και «Το έθνος ουδέποτε θα δεχθή μίαν λύσιν που δεν θα εξασφαλίζη την πλήρη αυτοδιάθεσιν στους Κυπρίους».
Στη συνεδρίαση της 12-6-1958 «Εμείς ούτε και σήμερον ούτε και εις το μέλλον αναγνωρίζομεν δικαιώματα εις την Τουρκίαν δια την Κύπρον, ούτε και απομακρυνόμεθα από το ιερόν αίτημα του Κυπριακού λαού περί της αυτοδιαθέσεώς του» και «Δεν ημπορούν ούτε οι Κύπριοι ούτε κανείς Έλλην να αρνηθή το σύνθημα της αυτοδιαθέσεως. Και η αυτοκυβέρνησις η δημοκρατική, δι’ ωρισμένον χρονικόν διάστημα, θα είναι απλώς ενδιάμεσο στάδιον, και μετά να ακολουθήση το δημοψήφισμα δια την αυτοδιάθεσιν. Και εις αυτήν την αυτοκυβέρνησιν, την δημοκρατικήν, δεν παραγνωρίζομεν τα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητος, αλλά αρνούμεθα αναγνώρισιν της Τουρκίας ως παράγοντος εις το Κυπριακόν θέμα».
Στη συνεδρίαση της 18-11-1958 «Προτείνομεν να γίνει συζήτησις επί του εξής σχεδίου ψηφίσματος. Η Βουλή των Ελλήνων εκφράζουσα την αμέριστον συμπαράστασίν της εις τον ηρωικώς αγωνιζόμενον δια την αυτοδιάθεσίν του Κυπριακόν λαόν, Ψηφίζει: ….2. Αποκρούει κάθε λύσιν επί του Κυπριακού αποκλείουσαν την τελικήν εφαρμογήν της αρχής της αυτοδιαθέσεως»
Στὶς 27-2-1959 σὲ ἀνακοίνωση τοῦ ΚΚΕ ἀναφέρεται «Ἡ ἐργατικὴ τάξη τῆς Ἑλλάδας…θὰ συνεχίσει ὣς τὸ τέρμα τὴν πάλη γιὰ τὴν αὐτοδιάθεση τῆς Κύπρου».
Στα 1959, στην κοινή ανακοίνωση της ΕΔΑ, του Κόμματος των Προοδευτικών, της νέας Αγροτικής Κίνησης και της Δημοκρατικής Ένωσης διαβάζουμε: «Ας προσπαθή η Κυβέρνησις να καταπνίξη την φωνήν του Έθνους. Ας απαντά με την κραυγήν “αίσχος” στην ιαχήν “ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ”. Ουδένα θα πτοήση και ουδέν θα επιτύχη. Ο Κυπριακός λαός θα συνεχίση σταθερός και αποφασισμένος τον δρόμον του, τον δρόμον της τιμής και της ελευθερίας, τον δρόμον της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα, μέχρι που να ξημερώση μια αυγή και να τον καλέση ο λυτρωμός».
Τὸ ΑΚΕΛ στὰ 1959 τασσόταν κατὰ τῶν συμφωνιῶν τῆς Ζυρίχης, διότι – κατὰ τὸ ΑΚΕΛ – ἀπαγόρευαν τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης (= τὴν Ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα).
Στὰ 1964 (19/6) τὸ ΑΚΕΛ πάλι εἶχε λάβει ἐπίσημη ἀπόφαση ὑπὲρ τῆς Ἕνωσης.
Στα 1964 (εφ. Αυγή, 30/9) ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιωάννης Πασσαλίδης καταδίκαζε τη θέση του υπ. εξ. της ΕΣΣΔ Γκρομίκο για ομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο
Τὸ ΑΚΕΛ (29-12-1966) εἶχε καταγγείλει τὴ γραμμὴ τῆς Μόσχας γιὰ ὁμοσπονδία καὶ ζητοῦσε ἀποφασιστικὰ «Ἕνωση χωρὶς ἐδαφικὰ ἢ διοικητικὰ ἀνταλλάγματα».
Γιὰ τὸ τέλος ὁ Ναζὶμ Χικμὲτ:
«Η Κύπρος ήταν πάντοτε Ελληνική. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα για την Ελληνικότητα της νήσου. Η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι Έλληνες και δίκαια αγωνίζονται για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η τουρκική μειονότητα πρέπει να συνεργαστεί με τους Έλληνες Κύπριους για την απαλλαγή από τον αγγλικό ιμπεριαλισμό….Εκείνοι που προσπαθούν να στρέψουν τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, μόνο τα συμφέροντα του ξένου κατακτητή εξυπηρετούν» (συνέντευξη στην εφ. Αυγή 17-4-1955).
Αυτά προς τους απλούς δημοκράτες ψηφοφόρους και υποστηρικτές του ΑΚΕΛ, για να διαπιστώσουν πόσο συνεπής στις θέσεις της για την ελληνικότητα της Κύπρου και την Ένωση είναι η ηγεσία του κόμματός τους.
Τὸ ΚΚΕ στὰ 1947 -μέσα στὸν Ἐμφύλιο- ὑποστήριζε τὴν Ἕνωση. Ὁ Ριζοσπάστης τῆς 30ῆς Μαρτίου 1947 εἶχε πρωτοσέλιδο ἄρθρο μὲ τίτλο: «Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς χαιρετίζει τὰ Δωδεκάνησα μὲ τὸ νέο ἀδάμαστο ἀγώνα τῶν παιδιῶν του ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ – Καὶ δὲν ξεχνᾶ τὴν Κύπρο», στὸ ὁποῖο εἰδικότερα γράφονται τὰ ἑξῆς ὑπὲρ τῆς Ἕνωσης Κύπρου-Ἑλλάδας: «….Ἀντίθετα, ἡ Κύπρος, ἡ ελληνικότατη μεγαλόνησος, ποὺ θὰ ὁλοκλήρωνε τὴ συγκρότηση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους μὲ τὸ σύνολο τῶν ἐδαφῶν ποὺ κατοικοῦνται ὁλοκληρωτικὰ ἢ κατὰ πλειοψηφία ἀπὸ Ἕλληνες, προδόθηκε ἀπὸ τοὺς Γραικύλους ποὺ παριστάνουν τὸν ἐθνικόφρονα».
Στὰ 1949 τὸ ΑΚΕΛ προσχωρεῖ στὴν ἀνένδοτη ἑνωτικὴ γραμμή: τότε, τόσο οἱ ἀριστεροὶ δήμαρχοι ὅσο καὶ οἱ ὀργανώσεις τοῦ ΑΚΕΛ ἀπέστελναν ὑπομνήματα στὸν ΟΗΕ καὶ τὴν Ἀγγλία ζητώντας τὴν Ἕνωση. Τὸ ΑΚΕΛ ζητοῦσε δημοψήφισμα στὴν Κύπρο ὥστε νὰ καταδειχτεῖ ἡ θέληση τῶν Κυπρίων γιὰ Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ γραμματέας τοῦ ΑΚΕΛ Ἐ. Παπαϊωάννου ζητοῦσε ἀπὸ τὸν τοτινὸ Ἕλληνα πρωθυπουργὸ νὰ πάει στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη καὶ «νὰ ὑποστηρίξη τὸν πανελλήνιο πόθο γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴ Μητέρα Ἑλλάδα».
Ο Ιω. Πασσαλίδης (1951-1967), πρόεδρος της ΕΔΑ διακηρύσσει σε διάφορες συνεδριάσεις της Βουλής την άποψη της μετεμφυλιακής ευρύτερης Αριστεράς.
Έτσι, (συνεδρίαση Βουλής στις 14-5-1952) «πραγματικά εθνική πολιτική για το Κυπριακό σημαίνει: επίσημη σαφή επανατοποθέτησή του στη βάση, άμεση και χωρίς όρους αυτοδιάθεση», και «Τα σύνορά μας κινδυνεύουν από τους Μεμέτηδες(= Τούρκους)».
Στη συνεδρίαση της 9-4-1956: «Είπε [ο πρώην Υπουργός Ασφαλείας] και κάτι άλλο, ότι η ΕΔΑ καμμιά φορά δεν ανεφέρθη στους αγωνιστάς της Κύπρου, στην ΕΟΚΑ, στο Διγενή. Εμείς πάντοτε υποστηρίζουμε όλους τους πραγματικούς αγωνιστές της Κύπρου, ανεξάρτητα από τα πολιτικά τους φρονήματα” και “Δεν υπάρχει Έλληνας στην Ελλάδα να μη θέλη την Ένωσι»” , και «Τους βάζουν οι φίλοι σας οι Άγγλοι τους Τούρκους και τους πιέζουν να διεκδικούν και εδάφη ελληνικά. Και αύριον, εάν θα επιτύχη και θα τα διεκδικήση η Τουρκία, και θα σας πουν…ας δώσουμε στον μεμέτη και την Μυτιλήνη και την Κύπρο».
Στη συνεδρίαση της 11-6-1958 «Ας είναι βέβαιοι εκείνοι που συνωμοτούν κατά της Κυπριακής ελευθερίας ότι το έθνος θα απαντήση…με έντασιν του αγώνος υπέρ του απαραγράπτου δικαιώματος του Κυπριακού λαού δια την αυτοδιάθεσίν του και την ένωσιν με την Μητέρα Ελλάδα» και «Το έθνος ουδέποτε θα δεχθή μίαν λύσιν που δεν θα εξασφαλίζη την πλήρη αυτοδιάθεσιν στους Κυπρίους».
Στη συνεδρίαση της 12-6-1958 «Εμείς ούτε και σήμερον ούτε και εις το μέλλον αναγνωρίζομεν δικαιώματα εις την Τουρκίαν δια την Κύπρον, ούτε και απομακρυνόμεθα από το ιερόν αίτημα του Κυπριακού λαού περί της αυτοδιαθέσεώς του» και «Δεν ημπορούν ούτε οι Κύπριοι ούτε κανείς Έλλην να αρνηθή το σύνθημα της αυτοδιαθέσεως. Και η αυτοκυβέρνησις η δημοκρατική, δι’ ωρισμένον χρονικόν διάστημα, θα είναι απλώς ενδιάμεσο στάδιον, και μετά να ακολουθήση το δημοψήφισμα δια την αυτοδιάθεσιν. Και εις αυτήν την αυτοκυβέρνησιν, την δημοκρατικήν, δεν παραγνωρίζομεν τα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητος, αλλά αρνούμεθα αναγνώρισιν της Τουρκίας ως παράγοντος εις το Κυπριακόν θέμα».
Στη συνεδρίαση της 18-11-1958 «Προτείνομεν να γίνει συζήτησις επί του εξής σχεδίου ψηφίσματος. Η Βουλή των Ελλήνων εκφράζουσα την αμέριστον συμπαράστασίν της εις τον ηρωικώς αγωνιζόμενον δια την αυτοδιάθεσίν του Κυπριακόν λαόν, Ψηφίζει: ….2. Αποκρούει κάθε λύσιν επί του Κυπριακού αποκλείουσαν την τελικήν εφαρμογήν της αρχής της αυτοδιαθέσεως»
Στὶς 27-2-1959 σὲ ἀνακοίνωση τοῦ ΚΚΕ ἀναφέρεται «Ἡ ἐργατικὴ τάξη τῆς Ἑλλάδας…θὰ συνεχίσει ὣς τὸ τέρμα τὴν πάλη γιὰ τὴν αὐτοδιάθεση τῆς Κύπρου».
Στα 1959, στην κοινή ανακοίνωση της ΕΔΑ, του Κόμματος των Προοδευτικών, της νέας Αγροτικής Κίνησης και της Δημοκρατικής Ένωσης διαβάζουμε: «Ας προσπαθή η Κυβέρνησις να καταπνίξη την φωνήν του Έθνους. Ας απαντά με την κραυγήν “αίσχος” στην ιαχήν “ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ”. Ουδένα θα πτοήση και ουδέν θα επιτύχη. Ο Κυπριακός λαός θα συνεχίση σταθερός και αποφασισμένος τον δρόμον του, τον δρόμον της τιμής και της ελευθερίας, τον δρόμον της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα, μέχρι που να ξημερώση μια αυγή και να τον καλέση ο λυτρωμός».
Τὸ ΑΚΕΛ στὰ 1959 τασσόταν κατὰ τῶν συμφωνιῶν τῆς Ζυρίχης, διότι – κατὰ τὸ ΑΚΕΛ – ἀπαγόρευαν τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης (= τὴν Ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα).
Στὰ 1964 (19/6) τὸ ΑΚΕΛ πάλι εἶχε λάβει ἐπίσημη ἀπόφαση ὑπὲρ τῆς Ἕνωσης.
Στα 1964 (εφ. Αυγή, 30/9) ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιωάννης Πασσαλίδης καταδίκαζε τη θέση του υπ. εξ. της ΕΣΣΔ Γκρομίκο για ομοσπονδιακή λύση στην Κύπρο
Τὸ ΑΚΕΛ (29-12-1966) εἶχε καταγγείλει τὴ γραμμὴ τῆς Μόσχας γιὰ ὁμοσπονδία καὶ ζητοῦσε ἀποφασιστικὰ «Ἕνωση χωρὶς ἐδαφικὰ ἢ διοικητικὰ ἀνταλλάγματα».
Γιὰ τὸ τέλος ὁ Ναζὶμ Χικμὲτ:
«Η Κύπρος ήταν πάντοτε Ελληνική. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα για την Ελληνικότητα της νήσου. Η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι Έλληνες και δίκαια αγωνίζονται για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η τουρκική μειονότητα πρέπει να συνεργαστεί με τους Έλληνες Κύπριους για την απαλλαγή από τον αγγλικό ιμπεριαλισμό….Εκείνοι που προσπαθούν να στρέψουν τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, μόνο τα συμφέροντα του ξένου κατακτητή εξυπηρετούν» (συνέντευξη στην εφ. Αυγή 17-4-1955).
Αυτά προς τους απλούς δημοκράτες ψηφοφόρους και υποστηρικτές του ΑΚΕΛ, για να διαπιστώσουν πόσο συνεπής στις θέσεις της για την ελληνικότητα της Κύπρου και την Ένωση είναι η ηγεσία του κόμματός τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου